■ کلیسای جوبیلی بخش معماری

به نظر من اگه یه نماد از صلیب تو نمای خارجی یا فرم ساختمان تعبیه میشد جالبتر می بود.

اصلا حس کلیسا رو نداره , بیشتر به موزه و فرهنگ سرا و ساختمانهای اجتماعی غیر مذهبی شبیه هستش , ساختمانهای مذهبی مثل معبد کلیسا مسجد برای خودشون نمادهایی دارند که در ذهن همه به همون شکل تعریف شده جای گرفته , با شکستن این معیارها و برداشتن نمادها دیگه حسی به کسی دست نمیده , فرض کنیم گنبدها و گل دسته ها و منارها از مسجد گرفته بشه و یا اصلا همین ساختمان همین روزنوشت رو به عنوان یک مسجد معرفی کنیم , کسی می تونه بپذیره که این یک مسجده ؟

ممنون با آقای ابراهیمی موافقم.ولی خوب بستگی به فرهنگ معماری منطقه هم داره

کلیسا هم کلیساهای قدیما؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

دستتون درد نکنه بسیار جالب بود

معماری جالبی داره و خیلی هم زیبا طراحی کردن ممنون خانم مهندس

بیشتر شبیه سالن نمایش بود
سنت شکنی شده

متشکرم خانم مهندس علیشاهی

سلام چه جالب چه جالب و مدرن
ممنون

سلام
پروژه زیبا و معمارانه ایست.
جناب ابراهیمی هیچ نیازی نیست که خاطره ذهنی رو با همان فرم همیشگی برای مردم القا کرد.مهم حس فضا است که در این پروژه به خوبی رعایت شده.برای مثال می توان حتی فرم را نیز تغییر داد به طوری که خاطره ذهنی خدشه دار نشود.به جای فرم گنبد در مسجد می توان از فرم زیگورات های قدیم الهام گرفت دقیقا با همان معنا برای ایجاد خاطره ذهنی برای مردم ولی با طرحی مبتکرانه.
فراموش نکنیم معماری وابسته به زمان است ما باید خلاق باشیم و این حس فضایی رو درست درک کنیم نه اینکه فقط فرم های تثبیت شده گذشته رو تکرار کنیم.

ممنونم از لطف و نظرات دوستان
با نظر جناب رجب زاده موافقم..چرا ما عادت کردیم به دیدن چیزهای تکراری!!که اگر یک چنین کلیسایی دیدیم یا مسجدی بدون مناره بگوییم نه این کلیساست نه آن مسجد!مهم خلق فضای معمارانه آنهاست مطابق با فرهنگ و اقلیم هر منطقه،طراح این ساختمان معمار بزرگ نییورکی(ریچارد میر)هستش، و همانطور که در متن به آن اشاره کردم این پروژه در مسابقه ای که از معماران بزرگی مانند تادائو آندو ، سانتیاگو کالاتراوا ، پیتر آیزنمن و فرانک گهری دعوت شده بود برنده شده..پس حتما دلایل محکمی برای شکل گیری فرم آن وجود داشته است و به عقیده مسیحیان آنجا، این کلیسا، نگینی بر تاج منطقه تحت نفوذ اسقف اعظم رم است و از سوی پاپ ژان پل دوم، وفور شفقت نامگذاری شده است(پس مورد قبول واقع شده)
پس بهتر است دیدمان را گسترده تر کنیم و خود را محدود نبینیم که معماریمان در سالهای اخیر چیزی باشد که اکنون میبینیم.
با تشکر.

سلام جناب آقای مهندس رجب زاده

از آشنایی با شما دوست گرامی خوشوقتم , و محبت نمودید بنده را مخاطب قرار دادید , برای من شیرین ترین و لذت بخش ترین لحضاتی که در این سایت هستم مشارکت در همین نظردهی های تخصصی هستش و خیلی خوشحال میشم که با شما دوستان عزیز تبادل نظر میکنم , و چه خوبه که با دیدگاههای دیگری بجز دیدگاههای شخصی که خودم دارم آشنا میشم و این کمک بزرگیه برای من که بتونم در راهی که هستم موفق تر باشم , حالا با اجازه شما در ادامه بحث قبلی خودم و فرمایشات جنابعالی میخوام وارد کمی از جزئیات موضوع بشم .

شما می فرمائید : هیچ نیازی نیست که خاطره ذهنی رو با همان فرم همیشگی برای مردم القا کرد. حرف شما قبول , یعنی شکل و فرم های جدیدی وارد کنیم که از شیوه های گذشته پیروی نکنیم , و بطور کل تغییر ایجاد بشه ,
اما در ادامه می فرمائید : می توان حتی فرم را نیز تغییر داد به طوری که خاطره ذهنی خدشه دار نشود. به عقیده من , در اینجا وقتی فرم تغییر کنه مطمئنا خاطره ذهنی نیز تغییر خواهد کرد و ما با یک نقص روبرو خواهیم شد.

حالا برای اینکه این نقص جبران بشه در ادامه می فرمائید : به جای فرم گنبد در مسجد می توان از فرم زیگورات های قدیم الهام گرفت دقیقا با همان معنا برای ایجاد خاطره ذهنی برای مردم ولی با طرحی مبتکرانه.

خب حالا ما بیائیم سنت شکنی بکنیم و گنبد رو حذف کنیم و یک نقصی وارد بکنیم , بعدش برای جبران اون نقص به روشهای خیلی قدیمی تر و باستانی , پیش از پیدایش گنبدها رجوع کنیم و از اون کمک بگیریم , در حالیکه بحث ما روی معماری مدرن و روز هستش , و ما قصد داریم در جهت روشهای جدید و فرمهای جدید حرکت کنیم ,

که در ادامه شما هم به همین موضوع اشاره دارید : فراموش نکنیم معماری وابسته به زمان است ما باید خلاق باشیم و این حس فضایی رو درست درک کنیم نه اینکه فقط فرم های تثبیت شده گذشته رو تکرار کنیم.

حالا فارغ از بحث ابعاد و اندازه و نوع استفاده و شکلی که زیگورات ها دارند , به نظر خودم زیگورات که از طرحهای باستانی بود , از فرمهای تثبت شده گذشته هستش و جزوی از تاریخه و امروزه نمی تونیم بجای گنبد روی مساجد نصبش کنیم و جای گنبد رو بگیره , و همون حس همیشگی مساجد را در خاطره اذهان عمومی حفظ کنه , وقتی گنبد در جای خودش متجلی هستش و از شکوه و عظمت برخورداره , یک زیگورات هیچ وقت نمیتونه بیانگر همون شکوه و عظمت باشه و جای خالی گنبد رو پر کنه , واقعا بعید میدونم که چنین اتفاقی بیافته .

مگر اینکه در جهت خلاقیتها و ابتکاراتی که پیش رو داریم نمادهای جدیدی معرفی کنیم , و یا بطور کل با حذف نمادها باز هم معرفی کنیم که از این پس بناهای مذهبی فاقد معیارهای گذشته هستند و هیچ نمادی برای این بناها دیگر در نظر گرفته نخواهد شد , در ونیز مسجدی بر روی آب ساخته شد که کاملا مدرن هستش و دارای ساختاری بسیار ساده هستش , اما گنبد و منار روی آن قرار داره , هر نا آشنایی که این بنا رو ببینه زودی متوجه کاربری بنا میشه ,

بطور مثال در جهت تغییر فرم و شکل نمادها در مساجد حتی میشه از گنبدها و یا منارهایی با پلان غیر دایره ای , از دیگر طرحهای هندسی استفاده کرد و شکل های جدید و مدرن رو به این نمادها داد , هر کسی هم که ببینه میگه به به عجب معمار خوش ذوقی داشت که تنوع شکلی در این نمادها به وجود آورد , چه عیبی داره که معماری گذشته با معماری امروز باهم ترکیب بشن و تنوع در طرح به وجود بیاریم , اگر دیگران اینکار رو نکردند شاید یک روزی من و شما اینکار رو بکنیم.

بحث من سر حسی هست که یک ساختمان مذهبی باید به مخاطبینش ارائه بده , همانطور که داریم به سمت معماری مدرن حرکت می کنیم و تمام شکل ها و فرم ها را تغییر می دهیم , تنها یک موضوع که نماد معماری بناهای مذهبی هستند را باید در آن لحاظ کنیم , تا هر بیننده ی نا آشنایی بدون کسب اطلاع از کسی متوجه کاربری ساختمان مورد نظر بشه , این کلیسا از همه لحاظ طرح بسیار عالی داره و واقعا روش کار شده , اما اگر بدون توضیحات بود من به فکرم خطور نمیکرد که این کلیساست , اگر جای کلیسا این بعنوان فرهنگسرا معرفی میشد من به راحتی می پذیرفتم که این فرهنگ سراست , چون هیچ مشخصه ای از یک کلیسا در ذهن منه نا آشنا از این بنا وجود نداشت , در نمای خارجی که چیزی دیده نمیشه و در نمای داخلی تنها مشخصه وجود یک صلیب در اون بالا در تصویر آخری هستش.

ما اینجا چه نظر بدیم و چه ندیم , چه دفاع بکنیم و چه نکنیم , چه حرص و جوش بخوریم و چه نخوریم , نه برای این کلیسا و نه برای هیچ یک از بناهای دیگر در سراسر دنیا هیچ اتفاق خاصی نمیافته , فقط این ما هستیم که با دیدگاههای هم بیشتر آشنا میشیم و به امید روزی که قرار شد خودمون دست به طراحی بزنیم , اونوقت به یاد همین روزنوشتها می افتیم و با یادآوری نظرات دوستان بتونیم کاری هرچه بهتر و مورد قبولتر تقدیم دیگران کنیم .

با تشکر از شما

با آرزوی موفقیت روز افزون برای شما و تمامی دوستان