■ این‌ها فتوشاپ نیست، روزگار سیاه‌ شاهپور و بهرام‌هاست بخش عمومی

به گزارش معماری نیوز، آفتاب یزدانی در تارنمای امرداد نوشت: تنگ چوگان، تنگه‌ای خوش آب و هوا بود با رودخانه‌ای روان و خروشان که در دل تنگه می خروشید و پیش می‌رفت.

چنین آمده که در این تنگه بزرگان ساسانی به بازی چوگان می‌پرداختند و از همین روی، این تنگه به تنگه‌ی چوگان نامور شده است. این تنگه روزگار پررونقی داشته‌است و این پررونقی را از سنگ‌نگاره‌هایی که بر سینه‌ی کوه، نقش است می‌توان بی‌گمان شد. اما گویا آن روزهای خوش سرآمده است و سنگ‌نگاره‌ها که بخشی از تاریخ ما، یادمانی از گذشتگان ما هستند، به نابودی محکومند

این روزها اگر به شیراز بروید و از آن‌جا راهیِ کازرون شوید که در دل خود نگاره‌هایی بی‌همتا از روزگار باستانی ایران را دارد، از هرکه نشانیِ تنگه‌چوگانِ و سنگ‌نگاره‌های سیه‌روزش را بپرسید، نشانتان خواهد داد. سنگ‌نگاره‌هایی که این‌روزها، سیاهی سر و رویشان را گرفته و بی‌توجهی مسوولان، دامنشان را.

نقش‌برجسته‌های تنگ‌چوگان که از بزرگ‌ترین و شکوهمندترین، نقش‌برجسته‌های ایرانند، رسوب و نم و آلودگی‌ها، آبِ رخ، سیاه کرده‌است، آن‌گونه که باید چشم تیز کرد تا نگاره‌ها را بر سینه‌ی کوه، بر سینه‌ی تنگه دید.

با رنگ و رویی چنین، هر بیننده‌ای بی‌گمان خواهد شد که نه باستانی و تاریخی بودن، به کار این سنگ‌نگاره‌ها آمده و نه ثبت‌شدنشان در سیاهه‌ی یادمان‌های ملی کشور!.

این رنگ و روی سیاه، کار فتوشاپ نیست، به گمانم برآیندِ سهل‌انگاریِ سازمان میراث فرهنگی کشور است، سازمانی که وجود دارد تنها برای این‌که پاسدار یادمان‌‌هایی چنین باشد، خویشکاری‌ای(:وظیفه‌ای) که خبرهای ریز و درشتِ ناخوشایندی که هر روز از یادمان‌های تاریخی کشور به گوش می‌رسد، نشان می‌دهد که یا هنوز این خویشکاری را نشناخته، یا از پسش برنیامده است